Smak zdrady

    Gdy to Jezus wypowiedział, wzruszył się głęboko i tak oświadczył: "O tak, zapewniam was: jeden z was mnie wyda". Uczniowie zaczęli spoglądać na siebie, niepewni, o kim mówi. A jeden z Jego uczniów, ten, którego Jezus szczególnie lubił, miał miejsce przy Jego boku. Szymon Piotr skinął zatem na niego, aby zapytał, o kim mówi. Oparł się więc zaraz na piersi Jezusa i odezwał się do Niego: "Panie, kto to jest?" Jezus odpowiedział: "To jest ten, dla którego umoczę kąsek i podam mu". Po umoczeniu więc kąska [sam] przyjął i podał Judaszowi, [synowi] Szymona Iskarioty. A po tym kąsku wszedł w Judasza szatan. Wtedy Jezus odezwał się do niego: "Co już robisz, zrób szybciej". A nikt ze znajdujących się wówczas przy stole nie rozumiał, po co mu tak powiedział. Niektórzy uważali, że skoro Judasz nosił trzos, to Jezus mu kazał: "Kup na święto, co nam potrzebne", lub może, aby dał coś ubogim. Tak zatem on przyjął ów kąsek i zaraz wyszedł. A noc już była. Po jego wyjściu Jezus powiedział: "Teraz Syn Człowieczy został otoczony chwałą, to Bóg w Nim chwałą został otoczony. A jeżeli Bóg w Nim chwałą został otoczony, to i Bóg Go chwałą w sobie otoczy, i to zaraz Go chwałą otoczy. Dzieci, jeszcze tylko trochę będę z wami. Będziecie mnie szukać, lecz jak powiedziałem Judejczykom: "Dokąd ja idę, wy pójść nie możecie", tak i wam teraz mówię. Zapytał Go Szymon Piotr: "Panie, dokąd idziesz?" Jezus mu odpowiedział: "Tam, dokąd idę, teraz ze mną pójść nie możesz. Pójdziesz później". A Piotr Go spytał: "Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść z Tobą? Życie swoje oddam za Ciebie!" Na to rzekł Jezus: "Życie swoje za mnie oddasz?... O, zapewniam cię, kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się mnie wyprzesz (J 13,21-33. 36-38)

 

Wzruszające pożegnanie, przepełnione bólem nie tyle koniecznością śmierci Mistrza, lecz okolicznościami w jakich się dokona. Zapowiedź przez Jezusa zdrady przez jednego z uczniów z pewnością wzbudziła słuszne pytania w ich sercach: czy to aby nie ja? To mógł być przecież każdy z nich! Pojawia się atmosfera niepewności oraz wzajemnej podejrzliwości. By rozwiać ją, uczniowie podpytują Nauczyciela o konkretne imię zdrajcy. On, podając w geście miłości kawałek chleba Judaszowi pokazuje, iż pomimo jego zbłądzenia, nadal go kocha. Lecz Judasz jest zamknięty na tę przyjaźń; jest zaślepiony. Nie czuje bliskiego kontaktu ani z Jezusem, ani ze wspólnotą braci. Dlatego ma do niego dostęp szatan i dlatego wchodzi w noc. Wybiera ciemność. Oddala się od zbawczego Światła. Tak jest z każdym, kto dobrowolnie wchodząc w ciemność grzechu, zdradza swojego Mistrza. Oddala się od wolności oraz radości bycia uczniem Chrystusowym. Wchodzi w noc. Judasz zdradził raz. My zdradzamy Jezusa wielokroć więcej razy.

Sam Piotr zdradził trzykrotnie Chrystusa, zapierając się, iż Go zna. A taki był pewny swojej wierności! Dopiero pianie koguta musiało postawić „szefa” apostołów w prawdzie o sobie (o swojej niewierności). Okazuje się, że potencjalnie każdy z nas może okazać się zdrajcą. Na wiele różnych sposobów. Z wielu różnych przyczyn. I praktycznie w każdym czasie. Próba naszej wiary rozgrywa się w codzienności. W pozornie nic nie znaczących sytuacjach. Musimy dopuścić więc możliwość, iż zdradzimy.

Lecz najważniejsze to uwierzyć w miłosierdzie Jezusa, który przebacza gdy tego szczerze pragniemy. Piotr zdradził trzy razy. Kiedy zdał sobie z tego sprawę, zapłakał i zwrócił się ku swojemu Panu z prośbą o przebaczenie. W takiej słabości doskonali się świętość.

Judasz zdradził jeden raz. Kiedy zdał sobie z tego sprawę, postanowił sam rozwiązać swój problem. Nie uwierzył w miłosierdzie Boga. W to, że On może mu przebaczyć tak podłą zdradę. Z własnej woli został sam ze sobą. Skończył marnie.

Czy jeśliby Judasz w porę zbliżył się do Chrystusa, uznał swój błąd, zapłakał – czy Jezus nie przytuliłby go do piersi, nie zapłakał wraz z nim? Czy Judasz nie usłyszał by najwspanialszych słów w swoim życiu: „Przyjacielu, przebaczam ci twoją słabość, idź w pokoju!”?

 Świętość życia nie polega na bezgrzeszności, lecz na jej uznaniu oraz uświęcaniu własnej słabości z pomocą naszego Pana.