Smażalnia ryb

Potem znowu ukazał się Jezus uczniom nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się tak: Byli razem: Szymon Piotr, i Tomasz, nazywany Didymos, i Natanael z Kany Galilejskiej, i synowie Zebedeusza, i jeszcze dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr odezwał się do nich: "Idę łowić ryby". Rzekli mu: "My też z tobą pójdziemy". Wyszli i wsiedli do łodzi. Tej jednak nocy niczego nie złowili. Gdy już było rano, stanął Jezus na plaży. Uczniowie jednak nie rozpoznali, że to jest Jezus. Jezus zawołał do nich: "Dzieci, czy macie coś do zjedzenia?" Odpowiedzieli Mu: "Nie". On im rzekł: "Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie". Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nawet wyciągnąć jej nie mogli. Wtedy ten uczeń, którego Jezus lubił, powiedział do Piotra: "To jest Pan". Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przepasał wierzchnią szatę, bo był goły, i skoczył do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łodzią, ciągnąc sieć z rybami, byli bowiem niedaleko od lądu - tylko około dwustu łokci. Gdy wyszli na ląd, zobaczyli rozpalone ognisko, rybę na nim położoną i chleb. Jezus odezwał się do nich: "Przynieście ryb, któreście teraz złowili". Wszedł więc Szymon Piotr i wyciągnął na ląd sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A choć tyle ich było, sieć się nie rozerwała. Jezus im rzekł: "Chodźcie, zjedzcie śniadanie". Żaden z uczniów nie śmiał Go zapytać: "Kto Ty jesteś?", bo poznali, że to Pan. Jezus podszedł, wziął chleb i podał im, podobnie rybę. To już trzeci raz po zmartwychwstaniu objawił się Jezus uczniom (J 21,1-14)

Beze Mnie nic nie możecie uczynić! – rzekł razu pewnego Jezus. Cudowny połów ryb potwierdza to w stu procentach. Nocny trud, zmęczenie, nieudane łowy. Stracony czas. Bezowocny. Jednak poprzez przybycie oraz obecność Mesjasza, zyskuje nowy, wyjątkowy sens i wartość. To, co było nieowocne, owocuje wielokrotnie. Wbrew ludzkiej logice. Bo Bóg jest Mistrzem rzeczy niemożliwych!

Wg Ojców Kościoła, sieć pełna wielkich ryb jest obrazem uniwersalnego Kościoła; wspólnoty wierzących, ludzi pozyskanych dla sprawy Królestwa. Tą siecią jest miłość Chrystusa, przygarniająca wszystkich do siebie. Miłość, której absolutnie nic nie jest w stanie oddalić od człowieka. Zdaje się to potwierdzać owa kuchenna poniekąd służba Nauczyciela względem swoich uczniów. Miłość bowiem to pokorna służba dla innych.

Taka miłosna służba przyciąga, staje się jedynym wiarygodnym świadectwem Zmartwychwstałemu, do którego Zbawiciel nieustannie wzywa oraz zaprasza.