On wróci!

Pokój wam zostawiam, mój pokój wam daję. Ja nie tak wam daję, jak daje świat. Niech się nie trwoży serce wasze, niech się nie lęka. Słyszeliście przecież, że wam powiedziałem: "Odchodzę, lecz wrócę do was". Jeśli naprawdę mnie miłujecie, powinniście się cieszyć, że idę do Ojca, bo Ojciec jest większy ode mnie. A teraz to wam zapowiedziałem, nim się stanie, abyście, gdy się stanie, wierzyli. Już niedługo będę z wami mówił, zbliża się bowiem rządca tego świata, choć co do mnie, niczego on nie może. Lecz to w tym celu, aby świat poznał, że miłuję Ojca i że tak postępuję, jak mi nakazał Ojciec. Wstańcie, idźmy stąd (J 14,27-31)

     Odejście, choć może raczej… przejście. Lecz chwilowe, by potem wrócić. A wtedy piękne spotkanie. I przebywanie, już na zawsze. Na wieczność.

     Miłość pozostawia zawsze wolność drugiej osobie. Raduje się radością oraz szczęściem innej osoby, bez prób zniewolenia jej czy zawładnięcia nią. Taką miłością ukochał nas Pan i takiej miłości od nas pragnie. Tylko taka jej forma przynosi pokój serca, oddalając wszelki lęk.