Per Crucem

Niech się nie trwoży serce wasze. Ufajcie Bogu i mnie ufajcie. W domu mojego Ojca jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Oto idę przygotować wam miejsce! Gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, znowu przyjdę i wezmę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie ja jestem. A znacie drogę tam, dokąd idę". Zapytał Go Tomasz: "Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak możemy znać drogę?" Jezus mu odpowiedział: "Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie (J 14,1-6)

Tuż przed spodziewaną śmiercią, człowiek stara się przygotować otoczenie na swoje odejście. I siebie również. Chrystus przeczuwa i zna czas swojej śmierci. To element Jego drogi, tak, jak śmierć jest częścią drogi każdego człowieka. Ale nie końcem. Dlatego On idzie przygotować nam miejsce w domu Ojca. Poprzedza nas, wybiega przed nas, by przygotować dla nas dom. Wspaniały obraz pokazujący pewność spotkania ze Zbawicielem.

Całe życie Jezusa było drogą. Wskazał, jak mamy kroczyć drogami życia wprost do obietnicy. Stąd sam stał się Drogą dla tych, którzy uwierzą Jego słowu i podejmą trud wędrówki. Bo często jest to droga krzyżowa.

Kilka lat mieszkałem we wspólnocie sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, które pracują na rzecz osób niewidomych. Wielce wymowne jest ich pozdrowienie. Współbrzmi z tym dzisiejszym fragmentem ewangelicznym: „Przez Krzyż – do nieba!”