Strząsnąć z siebie pył śmierci

Jezus powiedział do żydów: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki. Rzekli do Niego żydzi: Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy - a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz? Odpowiedział Jezus: Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: Jest naszym Bogiem, ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy - kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał /go/ i ucieszył się. Na to rzekli do Niego żydzi: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś? Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem. Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni (J 8,51-59)

     Śmierć dotyka również osoby święte. Za takich Żydzi uważali patriarchę Abrahama oraz proroków. Według ich wierzeń, jednie dwie postaci, które nie zaznały śmierci: prorocy Eliasz oraz Henoch. Jezus mówi, że kto zachowa Jego naukę, nie doświadczy śmierci. Ale przecież Abraham i prorocy w sposób wyjątkowy wypełniali Prawo i Pisma. A mimo to zmarli! Więc o czym mówi ten dziwny rabbi z Nazaretu? Rozmówcy Chrystusa mają w sobie wiele wątpliwości i pytań, które potem przemieniają się w agresję. Kolejny raz chcą ukamienować Nazareńczyka, jako bluźniercę. Zrozumieli więc Jego przesłanie, ale nie przyjęli. Zabrakło im dobrej woli i wiary.

     Nie chcieli ujrzeć w Jezusie obiecanego im Mesjasza. Jego obraz wymykał się oczekiwanemu, wykreowanemu przez nich obrazowi potężnego przywódcy, wojskowego i polityka, który silną ręką Jahwe sprawi, że staną się najpotężniejszym ludem na Ziemi. Syn cieśli z niewielkiego Nazaretu, nie mający bogactw i koneksji politycznych nie przystawał do tego wyobrażenia. Było dla nich wprost niemożliwe, że ktoś taki mieni się nie tylko posłannikiem Boga, ale… Jego synem!

     Jezus mówi jasno. Nie może milczeć, choć zna reakcję, jaką wywołają Jego słowa. Prowokacja? Nie. To troska o prawdę, o zbawienie słuchaczy. On zna Ojca, który osobiście otacza Go swoją chwałą, jest współistotny (przedwieczny) Ojcu: jest Bogiem (przedstawia się wprost Jego biblijnym imieniem: Ja Jestem).

     Dlatego, choć przyjdzie mu doświadczyć ludzkiej śmierci, stanie się ona źródłem nowego życia. Po trzech dniach zmartwychwstanie. Bo jest Panem życia. Ten sam los czeka tych, którzy w Niego uwierzą: „Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki”. Oczywiście, przyjdzie mu doświadczyć wejścia w ciemność śmierci, ale wyjdzie z niej przemieniony blaskiem Zmartwychwstałego.

     To obietnica mesjańska. Żydzi pojmowali osobę i rolę Pomazańca (Mesjasza) na różny sposób, ale według wszystkich nurtów judaizmu, miał on przywrócić światu nowy porządek, nowe życie. Jezus jest Mesjaszem, gdyż przynosi owo nowe życie, które ma w sobie Boży oddech wieczności.

     Aby ten wieczny oddech (Duch Święty, Ruah, oddech stwarzający życie) stał się naszym, musimy umrzeć. I to nie w momencie śmierci fizycznej, ale teraz jesteśmy wezwani do śmierci w nas egoizmu, grzechu, nieuporządkowania. To właśnie jest praktyczne zachowanie nauki Jezusa.