Przyjdźcie wszyscy!

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie" (Mt 11,25-30)

     Mądrość i roztropność są cechami pozytywnymi. Jeżeli człowiek potrafi dobrze je wykorzystać. Bo mogą również przeszkadzać albo wręcz odciągnąć od prawdy. Przesłonić ją egocentryzmem, kiedy człowiek w każdej sytuacji czuje się jedynym posiadaczem mądrości. Kimś takim, o kim mówi się, iż „zjadł wszystkie rozumy”. Roztropność jest w życiu potrzebna. Ale ktoś może roztropność pomylić z tchórzostwem. A bez pokornej odwagi, człowiek nie dotrze do poszukiwanej prawdy.

     Prostaczek, to nie uciekający od zdobywania wiedzy ignorant i prostak. Prostaczek to ten, który nie komplikuje życia, lecz zdaje się w pokorze na prowadzenie Boga, którego uznaje za mądrego Przewodnika, i w ten sposób odrzuca swoją „mądrość”. To człowiek czystego serca (zob. Mt 5,8), nie szukający swoich racji, lecz pokładający wszystko w Ojcu. Serce owego prostaczka to serce dziecka szczere, proste i ufne. Takie właśnie serce miał Boży Syn. Wzywa swoich uczniów, by również mieli serca na Jego wzór: „uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem”. Tylko wtedy nawet spotykane przeciwności i krzyże przyniosą ukojenie i słodycz.

     Niesamowite zaproszenie Jezusa do bliskości z Nim. Wszyscy utrudzeni mogą przyjść ze swoimi ciężarami i przytulić się do serca Zbawiciela. Serce przy sercu. Lecz tylko wtedy, kiedy prawdziwie tego zechcemy. Gdy nasze serce jest sercem dziecka.