Wolności zew

Zaczął więc Jezus głosić do tych Judejczyków, którzy Mu wierzyli: "Jeśli wytrwacie w mojej nauce, będziecie naprawdę moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda wolnymi was uczyni". Odpowiedzieli Mu: "Jesteśmy potomstwem Abrahama! Nigdy nie byliśmy niczyimi niewolnikami! Jakże Ty możesz mówić: "Wolnymi się staniecie"?" Jezus im odpowiedział: "O tak, zapewniam was, że każdy, kto grzech popełnia, jest niewolnikiem grzechu. Niewolnik nie przebywa w domu na stałe, syn na stałe przebywa. Jeśli zatem Syn wolnymi was uczyni, będziecie naprawdę wolni. Wiem, że jesteście potomstwem Abrahama; jednak chcecie mnie zabić, bo moje słowo nie znajduje w was miejsca (J 8,31-37)

Ludzie wierzący, a jednak mają opory ażeby do końca zaakceptować nauczanie Jezusa. Taka postawa okazuje się nietrwała, stąd mieli problemy z wytrwaniem w niej. Kiedy dodać do tego ich ambicje, ekskluzywizm religijny, brak pokory to okazuje się, że choć byli ludźmi wierzącymi, to nie byli wierzącymi w Syna Bożego. Był niewygodny dla nich, ich misternie zbudowanego świata wartości i wiary, że postanowili Go zabić. Zniszczyć zagrożenie, odsunąć, wymazać, zapomnieć. To pierwsza reakcja na owo zagrożenie i najprostsze rozwiązanie, co nie znaczy wcale że najlepsze.

Zabijając Jezusa wraz z Jego nauczeniem (również w sposób duchowy; w sobie i w swoim życiu) oddalamy od siebie poznanie prawdy i zabijamy w sobie wolność, którą ona przynosi. To konsekwencja zatwardziałości serca, które powoduje trwanie w grzechu.

Dzisiejszy człowiek mówi wiele o wolności, domaga się jej, krzyczy o nią. Zarazem świadomie wybiera duchową niewolę jaką jest trwanie w grzechu, w oddaleniu od Boga. A gdzie poza Bogiem odnajdzie wolność?

Być uczniem Jezusa to poznawać w bliskości Prawdę, jaką jest On sam. Poznając zaś, stawać się wolnymi, czy może rzec lepiej: wyzwolonymi od grzechu. Przez Niego, który za tę sprawę oddał swoje życie.