Promocja!!! Kilogram zbawienia za pół ceny!

Blisko już była Pascha u Judejczyków, więc Jezus udał się do Jerozolimy. Na terenie świątyni zastał sprzedających woły, owce i gołębie, a także tych, co siedząc tam, wymieniali pieniądze. Zrobił więc sobie bicz z postronków i wyrzucił wszystkich z terenu świątyni, także owce i woły; pieniądze wymieniających rozsypał, a ich stoły poprzewracał. Do sprzedawców natomiast gołębi powiedział: "Usuńcie to stąd i nie róbcie targowiska z domu mojego Ojca". Przypomnieli sobie wtedy Jego uczniowie, że jest napisane: "Gorliwość o Twój dom rozpala mnie". Judejczycy zapytali Go: "Jaki znak nam pokażesz, że to czynisz?" Jezus w odpowiedzi rzekł im: "Zburzcie tę świątynię, a w trzy dni ją odbuduję". Na to Judejczycy powiedzieli: "Już czterdzieści sześć lat, jak zaczęto budować tę świątynię, a Ty w trzy dni ją postawisz?" On jednak mówił o świątyni swego ciała. Kiedy powstał z martwych, przypomnieli sobie Jego uczniowie, że o tym mówił, dlatego uwierzyli Pismu i każdemu słowu, które Jezus wypowiedział (J 2,13-22)

Jezus zmierza do Jerozolimy, czyli: ku swojej śmierci. Przeczuwa, iż tam Jego misja wypełni się ostatecznie. Dlatego wewnątrz jest pełen różnych uczuć, refleksji, odczuć. Pragnie wskazać ludziom, co jest najważniejsze, zawrócić ich z błędnej drogi, która do niczego nie prowadzi. Jest pełen żarliwości, jak zawsze zresztą, o dom swojego Ojca. I – co wynika z Jego słów – nie tyle chodzi o widzialną świątynię – co o wspólnotę wiary i miłości zbudowaną na Jego Ciele (jak to w swojej teologii ujął św. Paweł, a następnie wyakcentował to Vaticanum II: mistycznym Ciele, jakim dzisiaj jest Kościół).

Kiedy pomiędzy ludźmi stają pieniądze, nie dzieje się dobrze pomiędzy nimi. Również kiedy pieniądze stają pomiędzy sprawami Bożymi a tymi ludzkimi. Handel i kupczenie świętością w historii Kościoła doprowadziły do rozłamu. Często doprowadzają do tego także w dzisiejszym świecie.

Kult ofiarniczy był w religii Izraelitów czymś całkiem normalnym, kultywowanym od wieków przez przodków. Chrystus nie występuje przeciw niemu. Sprzeciwia się natomiast temu, co stoi za nim. Można to określić jako okazję do materialnego wzbogacenia się na Bogu. Handel świętością, i to na terenie przeznaczonym jedynie dla modlitwy, duchowego spotkania z Jahwe. Wierzący mieli czuć się w nim jak w domu, a nie jak w sklepie.

Mój uniwersytecki, nie żyjący już profesor, który nauczał mnie ekonomii w Rzymie, na moje studenckie oburzenie wobec pewnych mechanizmów ekonomicznych, moim zdaniem niezgodnych z duchem chrześcijańskim (choć mówimy też o ekonomii zbawienia), odrzekł: „Tomasz, dzisiaj wszystko jest ekonomią!”. Może miał rację? Co nie znaczy, że tak być powinno. Zwłaszcza w sprawach najwyższej wagi.

Można oburzać się na dzisiejsze sklepiki przy sanktuariach, niektórych księży bogacących się kosztem wiernych. Takie oburzenie nie dziwi. Lecz trzeba również popatrzeć na własne kupczenie z Panem Bogiem, wymianę handlową jaka niekiedy widoczna jest w nas: ja Tobie, Panie, to, a Ty mi tamto. Ja świeczuszkę, a Ty mi zdrówko!

Pewnie i nam przydałby się zbawczy raz Jezusowego bicza smagający nasz kark...