I powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie przewyższała (sprawiedliwości) nauczycieli Pisma i faryzeuszów, na pewno nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano praojcom: "Nie będziesz zabijał", a kto by zabił, winien będzie sądu. A Ja wam powiadam: Każdy, kto gniewa się na swego brata, będzie winien sądu. A kto powie swemu bratu: głupcze, będzie winien Najwyższej Rady. A kto powie: bezbożniku, będzie winien piekła ognistego. Jeżeli więc składasz ofiarę na ołtarzu, a tam przypomnisz sobie, że twój brat ma coś przeciwko tobie, zostaw twoją ofiarę tam przed ołtarzem, a idź pojednać się najpierw z bratem. A potem wróć i złóż swoją ofiarę. Ugódź się szybko z twoim przeciwnikiem, dopóki jeszcze jesteś z nim w drodze do sądu, aby przeciwnik nie oddał cię sędziemu, a sędzia dozorcy. I zostałbyś zamknięty w więzieniu. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, zanim nie spłacisz długu co do grosza (Mt 5,20-26)
Dzisiejsze Słowo nasycone jest terminologią prawną. Prawo, sąd, ugoda, sędzia, dozorca, więzienie, dług. Czy te słowa mają nas zastraszyć, ostrzec, wprawić w bojaźń? Czy są raczej wyrazem ojcowskiej troski Ojca o swoje dzieci?
W centrum każdego prawa winno stać pragnienie sprawiedliwości. Słowo to bardzo często przewija się w Biblii, w odniesieniu do sprawiedliwości zarówno Boga, jak i człowieka. Sprawiedliwość jest jednym z głównych przymiotów Jahwe (On jest jej źródłem) i jednocześnie pozostaje ideałem oraz celem życia ludzi. Także i w szczególności ludzi wierzących. Katechizm Kościoła Katolickiego definiuje ją, iż: „/…/ jest cnotą moralną, która polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy. Sprawiedliwość w stosunku do Boga nazywa się «cnotą religijności». W stosunku do ludzi uzdalnia ona do poszanowania praw każdego i do wprowadzania w stosunkach ludzkich harmonii, która sprzyja bezstronności względem osób i dobra wspólnego. Człowiek sprawiedliwy /…/ wyróżnia się stałą uczciwością swoich myśli i prawością swojego postępowania w stosunku do bliźniego. /…/” (KKK 1807).
Sprawiedliwość jako podstawowa zasada współżycia między ludźmi polega na oddawaniu każdemu tego, co mu się należy. Czego inni mają prawo oczekiwać ode mnie, jako człowieka i jako chrześcijanina? Tego, o czym wspomina Jezus: miłości - opartej na życzliwości, przebaczeniu, pokorze, nie szukaniu „swojego” w relacji z drugim człowiekiem.
Jeżeli nie kochamy, osądza nas nasze sumienie oraz serce, i wtrąca w więzienie (a dokładniej: niewolę). W Biblii określenie „dozorca więzienny” oznacza człowieka pilnującego oskarżonych o łamanie prawa. W jęz. greckim basanistés - „zadający męki”, lub: desmofýlaks, rzeczownik złożony z wyrazów: desmòs („więzy; pęta”) i fýlaks („strażnik”). Widzimy więc, że owo dozorowanie było okrutną, sprawiającą tortury niewolą, do której czasami wtrącano nierzetelnych dłużników.
Podczas niewoli egipskiej, Izraelici byli sieczeni biczami przez... dozorców faraona (zob. Wj 5,14). Przeciwko takiej niewoli egipskiej, okrutnej niewoli we własnym egoizmie, przestrzega Jezus, wzywając do sprawiedliwości. Jego Ewangelia wyzwala spod panowania zła i grzechu.
Sprawiedliwość wierzącego oznacza posłuszeństwo Bożemu Prawu. Jednak w tym może czaić się szatańska pułapka: by pod pretekstem Prawa bezlitośnie osądzać innych (jak to czynili faryzeusze). Owszem, Prawo służy pomocą, lecz tylko wtedy, kiedy właściwie je pojmujemy i realizujemy, a nie naginamy do swoich interesów. Jezus odrzuca formalistyczną sprawiedliwość faryzejską i ostrzega swoich uczniów, że jeśli ich sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdą do królestwa niebieskiego. Jedyna słuszna sprawiedliwość to taka, która osadza się w braterskiej miłości. Każda inna wcześniej czy później przynosi destruktywną niewolę, która niszczy nasze całe życie, relacje z ludźmi i samym sobą.
Warto prosić i starać się być sprawiedliwym, bo:
Sprawiedliwy jak palma zakwitnie,
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim,
rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.
Wydadzą owoc nawet i w starości,
pełni soków i zawsze żywotni,
aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy,
moja Skała, nie ma w Nim nieprawości
(Ps 92,13-16)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz