Relaks nad wodą?

Były potem święta u Judejczyków. Jezus zatem udał się do Jerozolimy. Przy [Bramie] Owczej w Jerozolimie jest sadzawka, nazywana po hebrajsku Bedzatha. Ma przy sobie pięć krużganków. W nich leżało wielu chorych, niewidomych, kulawych, z bezwładnymi rękami. Był tam także pewien człowiek, chory od trzydziestu ośmiu lat. Gdy zobaczył go Jezus leżącego, wiedząc, że już od długiego czasu cierpi, odezwał się do niego: "Czy chcesz odzyskać zdrowie?" Odpowiedział Mu chory: "Panie, nie mam nikogo, kto by mnie wrzucił do sadzawki, gdy poruszy się woda. A zanim sam się doczołgam, inny przede mną wchodzi". Jezus mu rzekł: "Wstań, podnieś swe łoże i chodź". I od razu ten człowiek stał się zdrowy. Podniósł swe łoże i chodził. A tego dnia był szabat. Mówili więc Judejczycy do uzdrowionego: "Jest szabat, nie wolno ci nieść twego łoża". A on im rzekł: "Ten, który mnie zdrowym uczynił, powiedział mi: "Podnieś swe łoże i chodź"". Zapytali go: "Kim jest ten człowiek, który ci rzekł: "Podnieś i chodź"?" Lecz uleczony nie wiedział, kto to jest, bo Jezus usunął się z tłumu, który był w tym miejscu. Później spotkał go Jezus w świątyni i rzekł mu: "Oto stałeś się zdrowy, nie grzesz więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło". Poszedł ten człowiek i doniósł Judejczykom, że to Jezus jest tym, który go zdrowym uczynił. I dlatego Judejczycy oskarżali Jezusa, że uczynił to w szabat (J 5,1-3.5-16)

Pośród tłumu Jezus potrafi dostrzec najbardziej potrzebującego człowieka. Nie tylko pod względem dolegliwości (bo może byli obok bardziej cierpiący), lecz też pod względem ludzkiej obojętności. Chromy z Ewangelii nie miał obok siebie nikogo życzliwego, kto by mu pomógł. I to od trzydziestu ośmiu lat! Czyli: przez większą część swego życia, gdyż ludzie w tamtych czasach na tamtym miejscu dożywali zaledwie lat pięćdziesięciu.

Nieobojętność rodzi cud. Zauważenie kogoś, jego problemu, zainteresowanie się czyimś życiem może stać się dla kogoś uzdrowieniem. A spotkanie – świętem.

Chrześcijanie są wezwani do tego, by nieść wrażliwość Nauczyciela pośród ludzi. Nie być obojętnymi na nikogo. W ten sposób staną się świadkami wielkich cudów Bożej miłości, która pomaga powstawać. I wszystko dookoła stanie się… cudowne!