Chwalba

Chwały od ludzi nie otrzymuję. Wiem jednak, że wy nie macie w sobie miłości Boga. Ja przyszedłem w imieniu mojego Ojca, a nie przyjmujecie mnie. Jeśli inny przyjdzie w imieniu własnym, przyjmiecie go. Jak wy możecie uwierzyć, jeśli wzajemnie od siebie chwałę przyjmujecie, a nie szukacie chwały od jedynego Boga? Nie myślcie, że ja będę was oskarżał przed Ojcem. Waszym oskarżycielem jest Mojżesz, w którym wy złożyliście swoje nadzieje. Gdybyście wierzyli Mojżeszowi i mnie byście wierzyli, ponieważ on o mnie napisał. A skoro nie wierzycie jego pismom, jak uwierzycie moim słowom? (J 5,41-47)

Chwałę Jezusowi może oddać tylko człowiek, który odkrył w sobie miłość Boga. To oczywiste, gdyż Chrystus jest wyrazem miłości Ojca. Przychodzi w Jego imieniu, więc przyjęcie go lub też nie, jest przyjęciem lub odrzuceniem samego Boga.

Jezus nie świadczy sam o swojej boskości. Wskazuje na pisma dawnych proroków, przepowiadających przyjście Mesjasza. Wśród nich jest Mojżesz, obok Abrahama i Eliasza jedna z najważniejszych postaci historii zbawienia ludu wybranego.

Jedynym zadaniem ludzi wierzących jest oddawanie chwały Bogu. Można to czynić na różny sposób, lecz zawsze trzeba to czynić w duchu Chrystusowej Ewangelii, afirmującej życie, które przynosi miłość. Miłując się wzajemnie, miłujemy jednocześnie Boga, wypełniając przy tym Ewangelię oraz oddając chwałę jedynemu Bogu.