Polowanie na królowanie

Wtedy Jezus przywołał ich i powiedział: "Wiecie, że ci, którzy zamierzają utrzymać władzę nad narodami i ich wielcy [urzędnicy], poddają je swojej władczej woli. Nie tak będzie między wami, lecz kto wśród was będzie chciał stać się kimś wielki, ten będzie waszym sługą; a kto będzie chciał być pierwszy wśród was, będzie waszym niewolnikiem. Bo i Syn Człowieczy przyszedł, nie aby być obsługiwanym, lecz aby służyć i oddać swoje życie jako okup za wielu" (Mk 10,42-45)

Wiara jest siłą. Dlatego religia bazując na wierze, stanowi siłę. Problem w tym, jak tę siłę wykorzystamy i jak ją pojmujemy. Można Kościół pojmować jako siłę polityczną, władzę, strukturę polityczną, instytucję rządzącą. Wielu hierarchów tak właśnie czyni, zwłaszcza zajmując „uprzywilejowane” miejsca w tej strukturze. Owa wielkość nie ma w sobie nic z Ewangelii i nauczania Chrystusa.

Jedyna słuszna droga do tego, by być uczniem Jezusa, to Jego naśladownictwo. A życie Nauczyciela było niczym innym, jak tylko służbą człowiekowi. Zwłaszcza temu, który potrzebuje pomocy, jest zamknięty w swojej samotności i problemach, w bezbrzeżnej ciemności swojego grzechu. Służba Jezusa była wyzwalaniem z ciemności śmierci ku światłu życia. Sam traktuje swoją misję jako służbę innym. Nie wahał się oddać za to swojego życia.

Wszelkie tendencje do nakładania na głowę Jezusa ciężkich, złotych koron i przedstawianie Go z władczym, dominującym i wręcz przerażającym spojrzeniem, we władczej postawie, jest wynikiem nie zrozumienia Chrystusowej Ewangelii. Prawdziwa wielkość kryje się bowiem w służbie miłości, a nie zaszczytach, stopniach w hierarchii, tytułach. To często rodzi odczłowieczenie. I jednocześnie od-chrześcijanienie.