O radości, która gości

W tych dniach Maryja zebrała się i z pośpiechem poszła do miasta Judy w górzystej krainie. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, podskoczyło dzieciątko w jej łonie, a Elżbieta napełniona została Duchem Świętym. Wtedy głośno zawołała: "Ty wśród kobiet błogosławiona! Błogosławiony owoc twojego łona! A skądże mi to, że matka mojego Pana przyszła do mnie!? Bo właśnie gdy tylko zabrzmiał głos twojego pozdrowienia w moich uszach, dziecko podskoczyło z radości w moim łonie. Szczęśliwa ta, która uwierzyła, że spełnione zostanie, co jej od Pana zostało powiedziane" (Łk 1,39-45) 

Prawdziwa radość pragnie być dzielona z innymi. W szczególności radość, która jest darem Ducha. Staje się więc darem nie tylko dla konkretnej osoby, lecz dla wszystkich ją otaczających. Rozlewa się, udziela, pomnaża.

Widać to wyraźnie w spotkaniu dwóch brzemiennych kobiet. Głębia ich radości macierzyńskiej ma swoje źródło w Bogu. Maryja w niezrozumiały sposób stała się Matką Obietnicy Izraela, w Jej łonie począł się Mesjasz. Elżbieta, wcześniej bezpłodna, również w niepojęty sposób wkrótce zostanie matką. Obydwie kobiety mają więc za co dziękować Najwyższemu. Ale jest to też dziękczynienie za dar macierzyństwa. Taki, jaki każda matka winna zanosić do Ojca w podzięce, bo przecież to On jest Dawcą życia. Mężczyzna i kobieta uczestniczą w jego przekazywaniu, lecz nie są twórcami i właścicielami życia.

W duchowym aspekcie niezwykle ważne jest zauważenie wiary, jaką ma w sobie Maryja. Wiara nie jest łatwym darem. Jednakże już przy wejściu na drogę wiary, współpracy z Bogiem nad jej wzrostem, człowiek jest szczęśliwy; błogosławiony.

Szczęściem wierzących jest sam Bóg. Niezrozumiały, ale wierny swoim obietnicom. Niepojęty, lecz kochający. Stąd Jego prowadzenie zawsze przynosi bezbrzeżną radość oraz błogosławione owoce.