Spór o imię

 

Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał jej tak wielkie miłosierdzie, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Ale matka jego odpowiedziała: "Nie, natomiast ma otrzymać imię Jan". Odrzekli jej: "Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię". Pytali więc na migi jego ojca, jak by chciał go nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: "Jan będzie mu na imię". I zdumieli się wszyscy. A natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, błogosławiąc Boga. Wtedy strach padł na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: "Kimże będzie to dziecię?" Bo istotnie ręka Pańska była z nim (Łk 1,57-66)

 

     Tradycja żydowska poprzez nadanie imienia osobie, nie tylko chciała ją wyróżnić spośród innych. Imię zawierało w sobie projekt ludzkiego losu, jego misję w życiu, miało wyrażać cechy osoby i jej esencję. Nadanie imienia było rozumiane jako modlitwa o to, kim posiadacz imienia ma się stać. Czasami imię, nawiązujące do cenionego i poważanego przodka z rodziny, było swoistym życzeniem, ażeby nowonarodzone dziecko poszło śladami tejże osoby.

     Życie Jana Chrzciciela było owiane aurą tajemniczości i cudowności. Już sam fakt narodzin z łona bezpłodnej staruszki Elżbiety jest wielkim cudem oraz znakiem działania Jahwe. Kolejnym zadziwiającym faktem jest sprawa imienia dziecka Zachariasza i Elżbiety. Zgodnie z tradycją powinno przejąć imię swojego ojca lub kogoś z rodu. Tak się nie stało. Bóg wybrał dziecko do szczególnej misji obwieszczenia światu rychłego przyjścia Mesjasza.

     W języku hebrajskim יוחנן (Jochanan) oznacza „Jahwe jest łaskawy”, To imię teoforyczne, które objawia jakiś przymiot Boga. Jako prorok, Jan przedłuża, a zarazem kończy misję dawnych proroków, którzy zapowiadali nadejście Pomazańca, Sługi Jahwe, Mesjasza. Jan, zgodnie ze swoim imieniem, obwołuje Rok Łaski czyli czas wypełnienia się wszystkich proroctw, czas zbawienia. Do samego końca więc wypełnia swoją życiową drogę, jaką wyznaczył jemu Bóg. Tak naprawdę człowiek tylko wtedy może być w pełni spełniony i szczęśliwy, kiedy odkryje i wkroczy na drogę, na jaką zaprosi go Stwórca.