Bogobojni

 

Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego (Łk 2,22-24)

 

     Rodzina Jezusa była religijna. Jak zresztą większość rodzin żydowskich. Maryja i Józef byli bogobojnymi, praktykującymi członkami ludu Izraela. Nic dziwnego, obydwoje pochodzili ze szlachetnego rodu króla Dawida. Są wierni przepisom Prawa Pańskiego. Zgodnie z nim i tradycją wspólnie przynieśli swoje dziecko do świątyni Jerozolimskiej, ażeby ofiarować Jezusa Bogu. Połączona z rytem ofiara z pary synogarlic albo młodych gołębi świadczy o niezamożności rodziny. Lecz przecież nie pieniądze świadczą o bogobojności rodziny.

     O bogobojności świadczy relacja z Bogiem. Bogobojny, tzn. bogaty przed Bogiem. Być bogatym życiem; bogatym Prawem Jahwe i Jego słowem. I to nie w słowach, lecz w wierności codziennego życia. Bogobojność można również określić jako „bogactwo Bogiem”. Maryja i Józef uznawali we wszystkim pierwszeństwo Jahwe, gdyż był On ich największym skarbem.

     Ofiarowanie Jezusa ma wymiar symboliczny. Zostaje ofiarowany całemu światu, jako Zbawiciel. Staje się niejako „własnością” każdego człowieka. będzie – zgodnie z przepowiednią Symeona – znakiem sprzeciwu dla wielu, ale i dla wielu znakiem powstania i uzdrowienia. Święta rodzina nie waha się widzieć Jezusa jako wspólny dar Boga dla ludzi. Nie rezerwują Go dla siebie, nie ukrywają, lecz odpowiedzialnie strzegą i zapewniają należną opiekę. Ale mają świadomość, że należy On do Ojca, z którym jest jednym Bogiem.

     Dla wspólnoty chrześcijan istotne jest być bogobojnymi Chrystusem, czyli (poprzez wejście w misterium Jego zbawczej męki, śmierci i zmartwychwstania) doświadczać cudów Bożej miłości wobec człowieka.