Zgrzebna kantyczka

Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: "Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu". Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: "Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela". A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: "Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu" (Łk 2,22-35)

Oczyszczenie żydowskie miało swoje uzasadnienie w literze Prawa, które nakazywało złożyć rodzicom nowonarodzonego dziecka ofiarę dla lewitów, jako wykup. Osoby bogate składały w ofierze baranki, natomiast ubogie rodziny ofiarowywały małego gołąbka. Dotyczyło to zwłaszcza wykupu pierworodnych synów, gdyż wszystko co pierworodne (także płody ziemi, młode zwierzęta) należą w szczególny sposób do Stwórcy. Na tym właśnie fakcie ewangelista Łukasz opiera swoją opowieść. Lecz również dla Maryi, jako Matki, moment oczyszczenia był niezwykle istotny (zob. Kpł 12,2-4). Prawo Mojżeszowe mówiło, iż kobieta po porodzie jest w stanie nieczystości i powinna żyć w odosobnieniu przez czterdzieści dni (jeżeli urodziła chłopca) lub osiemdziesiąt dni (jeżeli powiła dziewczynkę). Po takim czasie winna stawić się w świątyni poddając się legalnemu aktowi oczyszczenia oraz złożyć należną ofiarę (zob. Kpł 12,6-8).

Podczas pobytu w świątyni, dla rodziców Jezusa spotkanie ze starcem Symeonem jest wydarzeniem ważnym. Rozpoznaje On w małym Dziecięciu oczekiwanego Mesjasza. I nie tylko prorokując uznaje Go za Zbawcę ludu Izraela, lecz również za swojego osobistego Wyzwoliciela. Takie spotkanie staje się błogosławieństwem, łaską. Więcej… pozwala z radością i bez lęku wchodzić w śmierć, która jest największym lękiem człowieka! W obliczu stanięcia przed Mesjaszem staje się wbrew logice, czymś oczekiwanym oraz pożądanym.

Hymn Symeona jest pieśnią błogosławieństwa. Taką, jaka znajduje się na ustach tych wszystkich, którzy w swoim życiu spotkali żywego i jedynego Mesjasza, Jezusa. To moment powstania, nowej siły dla kolejnych kroków, dający światło moment chwały wiernego ludu.

Lecz również Chrystus będzie znakiem sprzeciwu, przynoszącym miecz przenikający serce. Jak to było w życiu Maryi. Z kochającego serca jednakże wypływa życie a nie śmierć. Miłość silniejsza od śmierci – ta całkowicie zanurzona w miłości Chrystusowej.