Szczęście

Tej samej godziny rozradował się w Duchu Świętym i powiedział: "Uwielbiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś to przed uczonymi i mądrymi, a odsłoniłeś małym. Tak, Ojcze, bo tak Ci się podobało. Mój Ojciec mnie wszystko przekazał. A nikt nie wie, kim jest Syn, z wyjątkiem Ojca, ani kim jest Ojciec, z wyjątkiem Syna i tego, komu Syn zechce odsłonić". Zwracając się potem na osobności do swoich uczniów, powiedział: "Szczęśliwe oczy, które patrzą na to, na co wy patrzycie. Zapewniam was, że wielu proroków i królów chciało zobaczyć to, na co wy patrzycie, a nie zobaczyli, i usłyszeć, a nie usłyszeli" (Łk 10,21-24)

Rozpoznać Jezusa może jedynie człowiek pozbawiony pychy. Czyli: prosty, mały, pokorny. Syn odsłania swoją Osobę każdemu, kto tego zapragnie. Nadęcie pysznych uniemożliwia to, natomiast wyzwolenie się ludzi od ułudy domniemanej wielkości stanowi otwarcie na przesłanie Ewangelii. Wobec niej nie można stawać wielkim, gdyż się jej nie pojmie. Jeżeli w pokorze serca zanurzymy się natomiast bez reszty w Słowie, wcielając je w życie, dostrzeżemy jednocześnie sens oraz źródło szczęścia człowieka. A ono jest jedynie w Chrystusie.

Jak bardzo jesteśmy uprzywilejowani, iż możemy ujrzeć obok siebie Mesjasza, którego oczekiwano od pokoleń! I zarazem jak bardzo głupi, iż wielokrotnie nie zdajemy sobie sprawy z tego naszego wielkiego szczęścia…