Sercem pisane

Ponieważ był to Dzień Przygotowania, a zatem aby ciała nie pozostały w szabat na krzyżu, gdyż dzień owego szabatu był wielki, Judejczycy poprosili Piłata, żeby po złamaniu goleni usunąć je. Przyszli zatem żołnierze i połamali golenie pierwszemu i drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Kiedy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie złamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy przebił Mu włócznią bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda. Naoczny świadek to poświadczył i prawdziwe jest jego świadectwo. On wie, że prawdę mówi, abyście i wy uwierzyli. Bo stało się tak, aby Pismo się wypełniło: "Kość Jego nie zostanie złamana". A inne Pismo mówi jeszcze tak: "Będą patrzeć na Tego, którego przekłuli" (J 19,31-37)

Chrystus – Baranek Paschalny, który swoją ofiarą wybawił ludzi. Obraz ten wskazuje bezpośrednio na powiązanie osoby Chrystusa z długo oczekiwanym Mesjaszem, który jest wypełnieniem wszystkich obietnic Boga w Pierwszym Testamencie.

Boży Syn zrodził się w samym centrum Jego kochającego serca. Bóg, który jest Miłością, oddał siebie, byśmy my mogli żyć. I to poprzez haniebną śmierć na drzewie krzyża, która przeznaczona była dla złoczyńców.

Żydowska tradycja nakazywała złożenie ofiary paschalnej z baranka w taki sposób, by nie łamano mu kości. Była to pamiątka wyjścia Izraelitów z Egiptu (por. Wyj 12,1-11). Przepisy Miszny odnośnie baranka paschalnego były bardzo szczegółowe, zawarte są aż w kilu rozdziałach tej księgi.

Podczas ukrzyżowania niekiedy łamano ukrzyżowanym golenie, by szybciej skonali, uduszeni poprzez niemożność podparcia się nogami na podnóżku krzyża dla złapania oddechu. Chrystus zmarł wcześniej a więc nie było potrzeby łamania Mu kości. W ten sposób spełniło się słowo Pisma (zob. Ps 34,20) a wydarzenie to wskazywać może na Jezusa jako paschalnego Baranka, który został poświęcony dla wybawienia ludu.

Aby upewnić się, że Jezus zmarł, jeden z rzymskich żołnierzy przebił Mu włócznią bok. Krew i woda. Symbolicznie wskazujące na sakrament Chrztu oraz Eucharystię. Śmierć Paschalnego Baranka, która rodzi życie.

Bywa, że miłość łamie nas; nasze życie. To dobrze. Bo wtedy nasze serca stają się na wzór przebitego serca Jezusa, z którego nieustannie wypływa dla nas nie tylko pocieszenie, ale również zbawienie.