Przed nami

Co o tym myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Przyszedł do jednego i powiedział: "Synu, idź dziś do pracy w winnicy". On odpowiadając rzekł: "Nie chcę". Później jednak zmienił zdanie i poszedł. Przyszedł do drugiego i to samo powiedział. A on w odpowiedzi rzekł: "Już idę, panie". Ale nie poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?" Odpowiedzieli: "Pierwszy". Jezus powiedział im: "Oznajmiam wam, że poborcy i ladacznice prędzej niż wy wchodzą do królestwa Bożego. Bo szedł u was Jan drogą sprawiedliwości, a nie uwierzyliście mu, poborcy natomiast i ladacznice uwierzyli mu. Wy nawet potem, gdy [to] zobaczyliście, nie zmieniliście zdania, by mu uwierzyć (Mt 21,28-32)

Dwoje ludzi, dwie postawy. Albo jeden człowiek i dwie postawy w nim. Rozdwojenie? A może raczej wahanie, która postawa w nas jest bardziej prawdziwa. Swoisty dualizm rozdziera serca wielu. Wtedy, gdy brak konkretnej tożsamości, pozostaje żyć w ciągłej niepewności, kim i jacy naprawdę jesteśmy.

Wielu buduje w sobie swój obraz na podstawie złudzeń, wykreowanych przez otoczenie lub błędną interpretację zastanej rzeczywistości. Takiej, w której czarne postrzegane jest jako białe, złe postrzegane jest jak dobro. Albo wręcz pomijane jako niewygodne oraz niepasujące do całościowej wizji, jaką ma o sobie człowiek.

Człowiek nie widzący swojej ludzkiej biedy, grzechu, błądzeń – nie jest w stanie zbliżyć się do Boga. Bo Go po prostu nie potrzebuje. Odrzuca, samemu stawiając się na Jego miejscu ze swoją wyimaginowaną, perfekcyjną świętością.

Tematem centralnym tego ewangelicznego fragmentu jest potrzeba Boga jako jedynego Zbawiciela. Nie wystarczą deklaracje, liczy się praktyka życia. Poszukiwanie Ojca (zwłaszcza w swojej ludzkiej biedzie) jest znakiem Jego potrzeby w życiu. Złodzieje i prostytutki mogli tylko liczyć na pomoc z góry. Nie mieli nic do stracenia. W przeciwieństwie do faryzeuszów i uczonych w Piśmie, którzy czując się jedynie bogobojni oraz sprawiedliwi na ziemi, tak naprawdę odrzucali Jahwe. Odrzucając swoją pozorną świętość i zaczynając wierzyć nauce Chrystusa, musieliby całkowicie przemienić podejście do siebie, innych i do Boga również. Postawić siebie na równi z innymi ludźmi; takimi samymi grzesznikami jak oni.

Z zawstydzeniem wielu chrześcijan będzie musiało ujrzeć, jak prostytutki i złodzieje wchodzą przed nami do Królestwa.