Jezus powiedział do swoich uczniów: "Jeśli
wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów,
nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano
przodkom: „Nie zabijaj!”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja
wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by
rzekł swemu bratu: „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł:
„Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój
przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw
tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim.
Potem przyjdź i dar swój ofiaruj. Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko,
dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia
dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie
wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza".(Mt 5,20-26)
W świecie kultury grackiej sprawiedliwość była pewną sprawnością
moralną. Sokrates utożsamił ją z wiedzą na temat cnoty. Twierdził, że tym samym
jest wiedzieć, co jest sprawiedliwe i być sprawiedliwym.
Pojęcie sprawiedliwości nie tylko jest obecne w świecie żydowskim i Biblii, ale też różniło się w pewnych szczegółach, zależnie od szkół myśli religijnej tamtych czasów. A jakie jest spojrzenie Mistrza z Nazaretu na sprawiedliwość?
W religijnym sensie sprawiedliwość jest „cnotą, która polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy” (KKK 1807).Sprawiedliwość to poszanowanie innego, wraz z jego światem. Aspekt religijny ukazuje człowieka wierzącego jako tego, który jest cnotliwy, czyli sprawiedliwy wobec Boga.
Chociaż jej pojęcie ogólne jest fundamentem wyjścia dla Jezusa nadaje On sprawiedliwości niezwykle ważną rolę w życiu człowieka, która ukierunkowana jest nie na teorię ale na praktykę. Jezus kreśli właściwe pojęcie sprawiedliwości, rozszerza i pogłębia jej zakres, nie pozostawiając żadnych złudzeń swoim słuchaczom. To postawa bardzo radykalna, gdyż temat jest jednym z istotnych elementów życia wierzącego, nie tylko w sferze duchowej, ale jest również mocno osadzony w praktyce codziennego życia.
Chrystus podkreśla, że sprawiedliwość połączona jest ściśle z cnotą pokory. To ona wzywa człowieka do przyznania się do popełnionych przewinień wobec innych oraz poszukiwania zgody we wzajemnych relacjach. Tylko ludzie czyniący pokój wejdą do królestwa Bożego. Bo to jest królestwo wzajemnego szacunku i miłości, która nie szuka swego i potrafi kochać nawet swoich przeciwników. Jezus wskazuje, że jedność z innymi jest konsekwentnie warunkiem zaistnienia pełnej jedności z Bogiem.
Dopóki jesteśmy w drodze, możemy jej szukać i ją realizować. Nie tylko możemy, ale jesteśmy do tego zaproszeni, a słowa Ewangelii mają mobilizować chrześcijan do bycia sprawiedliwymi w oczach Ojca. Czyli tymi, którzy chcą i dążą do prawdziwej miłości nie tyle w słowach, co w życiu codziennym.
Pojęcie sprawiedliwości nie tylko jest obecne w świecie żydowskim i Biblii, ale też różniło się w pewnych szczegółach, zależnie od szkół myśli religijnej tamtych czasów. A jakie jest spojrzenie Mistrza z Nazaretu na sprawiedliwość?
W religijnym sensie sprawiedliwość jest „cnotą, która polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy” (KKK 1807).Sprawiedliwość to poszanowanie innego, wraz z jego światem. Aspekt religijny ukazuje człowieka wierzącego jako tego, który jest cnotliwy, czyli sprawiedliwy wobec Boga.
Chociaż jej pojęcie ogólne jest fundamentem wyjścia dla Jezusa nadaje On sprawiedliwości niezwykle ważną rolę w życiu człowieka, która ukierunkowana jest nie na teorię ale na praktykę. Jezus kreśli właściwe pojęcie sprawiedliwości, rozszerza i pogłębia jej zakres, nie pozostawiając żadnych złudzeń swoim słuchaczom. To postawa bardzo radykalna, gdyż temat jest jednym z istotnych elementów życia wierzącego, nie tylko w sferze duchowej, ale jest również mocno osadzony w praktyce codziennego życia.
Chrystus podkreśla, że sprawiedliwość połączona jest ściśle z cnotą pokory. To ona wzywa człowieka do przyznania się do popełnionych przewinień wobec innych oraz poszukiwania zgody we wzajemnych relacjach. Tylko ludzie czyniący pokój wejdą do królestwa Bożego. Bo to jest królestwo wzajemnego szacunku i miłości, która nie szuka swego i potrafi kochać nawet swoich przeciwników. Jezus wskazuje, że jedność z innymi jest konsekwentnie warunkiem zaistnienia pełnej jedności z Bogiem.
Dopóki jesteśmy w drodze, możemy jej szukać i ją realizować. Nie tylko możemy, ale jesteśmy do tego zaproszeni, a słowa Ewangelii mają mobilizować chrześcijan do bycia sprawiedliwymi w oczach Ojca. Czyli tymi, którzy chcą i dążą do prawdziwej miłości nie tyle w słowach, co w życiu codziennym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz