Cios prosty w posty

 

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: "Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?" Jezus im rzekł: "Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć" (Mt 9,14-15)
 
     Wszystko ma swój czas w życiu człowieka. sytuacje, które nadchodzą niejako wymuszają na nas określone emocje, zachowania i odczucia. Czas postu, wytężonej modlitwy oraz innych praktyk pobożnościowych są obecne w każdej religii. Pobożny Żyd, żyjący zgodnie z przepisanym Prawem, pościli wiele razy w ciągu roku, w święto przebagania  Yom Kippur, czy podczas Tisha B’av. Judaizm zachęca do wielu postów indywidualnych. Wszystkie mają na celu pomoc człowiekowi w odnowie moralnej, ażeby zbliży się do Jahwe. Dlatego uczniowie Jana mówią Jezusowi, że „dużo poszczą”.
     W odpowiedzi na to stwierdzenie Jezus przywołuje klimat wesela. Logicznym jest, że w tym czasie radości wszyscy weselą się z parą młodą. Co ciekawe, w praktyce religijnej Żydów istniał powszechny zwyczaj, że przed zaślubinami pości młoda para, ażeby dobrze przygotować się na nadchodzące, ważne wydarzenie.
     Chrystus nie znosi postu, lecz proponuje do niego inne podejście. Mniej legalistyczne, a bardziej ludzkie. Jest więc czas radości i czas smutku, postu i radości. Dla chrześcijan wszystkie te chwile dzielone są i zanurzone w misterium życia, śmierci i zmartwychwstania Syna Bożego. Kiedy życie człowieka ukierunkowane jest na Jezusa, to wtedy dopiero zarówno radość, jak i smutek, nabierają właściwego sensu ich odczuwania.