Fajnie, gdy integralnie

Jezus przemówił tymi słowami: "Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz zaniedbaliście to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie zaniedbywać. Ślepi przewodnicy, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda! Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo dbacie o czystość zewnętrznej strony kubka i misy, a wewnątrz pełne są zdzierstwa i niepowściągliwości. Faryzeuszu ślepy! Oczyść wpierw wnętrze kubka, żeby i zewnętrzna jego strona stała się czysta" (Mt 23,23-26)

     Wewnątrz i zewnątrz. W głębi i na powierzchni. Tylko równowaga pomiędzy tymi dwoma aspektami  rzeczywistości, obecnymi również w człowieku, pozwala na autentyczny duchowy wzrost.

     Faryzeusze nie byli złymi ludźmi. Byli ludźmi, którzy zbłądzili i tkwili uparcie w swoim błędzie. Jakim? Właśnie tym: nieumiejętności właściwego pogodzenia wewnętrznego sensu kultu (które nadaje mu sens) z zewnętrznym jego wyrazem (który nadaje kierunek). Jeżeli kierunek pozbawiony jest sensu, to droga staje się czymś tak naprawdę niepotrzebnym, wyjałowionym i skazanym na porażkę. Dlatego Jezus tak surowo gani elity religijne Izraela.

     Obłudnicy, ślepi – kilka razy Chrystus powtarza te określenia, też dlatego, że one najtrafniej oddają charakterystykę adwersarzy. Dodatkowo uzasadnia, dlaczego? Wskazuje konkretne przykłady

     Namnożenie różnorakich przepisów doskonałej Tory, zaczęło zniekształcać jej pierwotny sens. Litera Prawa, zamiast odsłaniać tajemnicę człowieka, zaczęła go przesłaniać. Dlatego w ustach Mesjasza faryzeusze i uczeni w Piśmie muszą odnaleźć opamiętanie, wskazówkę, radę, podpowiedź a nie sąd i potępienie.

     Ale wraz z nimi każdy uczeń Jezusowy musi czuwać, ażeby nie żyć w ślepej obłudzie, bo wtedy sam siebie skazuje na rozdwojenie i utratę własnej tożsamości.