Kanibalus cristianus

Judejczycy rozprawiali między sobą, mówiąc: "Jak On może nam dać swoje ciało do zjedzenia!?" Jezus zatem im rzekł: "O tak, oświadczam wam: jeśli nie będziecie spożywać ciała Syna Człowieczego i Jego krwi pić nie będziecie, nie będziecie mieć życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i moją krew pije, ma życie wieczne i ja go wskrzeszę w dniu ostatnim. Bo moje ciało jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje ciało i moją krew pije, we mnie mieszka, a ja w nim. Jak mnie posłał Ojciec, który żyje, a i ja żyję dzięki Ojcu, tak i ten, kto mnie spożywa, będzie żył dzięki mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił. Nie jak jedli ojcowie, a poumierali. Kto ten chleb spożywa, będzie żył na wieki". Powiedział to w synagodze, kiedy nauczał w Kafarnaum (J 6,52-59)

Zarówno Judejczycy, jak i Grecy mieli wielkie problemy ze zrozumieniem słów Jezusa o Jego Ciele. Za jakiś czas z powodu tych słów Nauczyciela, Rzymianie oskarżą chrześcijan o kanibalizm. Ciało i krew są w Biblii synonimem pełni człowieczeństwa. Czyli chodzi o zjednoczenie całościowe i pełne z Chrystusem, i to nie tylko w Jego duszy, lecz również i w ciele. Ten pokarm nie jest manną czy przepiórkami, ale pokarmem na życie wieczne. Nie pochodzi z ziemi, więc nie możliwym jest go pojąć. To pokarm duchowy, wymagający wysiłku wiary uczniów. Można by rzec: to całkowite przyjęcie do siebie Mesjasza: Jego drogi, nauczania, prowadzenia. Zaufanie Mu do samego końca. Nawet nie rozumiejąc pewnych spraw.

Mówiąc o chlebie niebiańskim wchodzimy w orbitę misterium samego Boga. Staje się On tak bliski człowiekowi, że mówimy o swoistym zjednoczeniu z Trójosobowym Bogiem. Jednoczymy się w Ciele Syna z Ojcem, poprzez moc miłości Ducha Świętego. Naszym zadaniem nie jest jednak pojęcie tego, czego pojąć i tak nie zdołamy, lecz z pomocą wiary adorować tę ogromną Tajemnicę Bożej bliskości, miłości oraz zbawienia.