Chleba i igrzysk!

Udał się potem Jezus na drugą stronę Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. A szedł za Nim wielki tłum, bo oglądali cudy, które czynił na chorych. Jezus wszedł na górę i usiadł tam ze swoimi uczniami. A blisko już była Pascha, święta u Judejczyków. Podniósłszy Jezus swe oczy i zobaczywszy, że zbliża się do Niego wielki tłum, rzekł do Filipa: "Gdzie kupimy chleba, aby się oni najedli?" A mówił to dla poddania go próbie. Sam przecież wiedział, co miał zrobić. Filip Mu odpowiedział: "Nawet za dwieście denarów nie wystarczy dla nich chleba, by każdy choć trochę otrzymał". Jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł Mu: "Jest tu chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby. Ale cóż to jest na tylu!?" Jezus powiedział: "Każcie ludziom usiąść". A w tym miejscu było dużo trawy. Usiedli więc mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy. Potem Jezus wziął te chleby, odmówił modlitwę dziękczynną i kazał rozdać siedzącym; podobnie z tych ryb, ile chcieli. Kiedy się najedli, powiedział swoim uczniom: "Zbierzcie zbywające kawałki, aby się nic nie zmarnowało". Zebrali więc i napełnili dwanaście koszy kawałkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zbywały jedzącym. Gdy ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: "On naprawdę jest prorokiem, tym Przychodzącym na świat". Gdy Jezus zauważył, że zamierzają przyjść i uprowadzić Go, aby ogłosić królem, sam jeden tylko wycofał się znowu na górę (J 6,1-15)

Wielu ludzi („wielki tłum”) szło za Jezusem szukając nadzwyczajnych, spektakularnych cudów, jakie czynił. Motywem więc była ciekawość, chęć ujrzenia czegoś niezwykłego a dla niektórych szansa na bezpośrednie uczestnictwo w owych cudownych znakach (jak choćby uzdrowienia). Mesjasz nie chciał, by pojmowano Go jako jakiegoś czarodzieja, magika, showmana. Cuda miały za zadanie przywieść ludzi do wiary w jedynego Boga Jahwe, potężnego w swoich dziełach. Zmusić do refleksji oraz w konsekwencji do zmiany życia. Większość jednak tego nie chciała przyjąć, zatrzymując uwagę na samych znakach a nie na tym, co się za nimi skrywało.

Pomimo tych niezbyt czystych intencji tłumu, Jezus jest zatroskany o ludzi. Pragnie zapewnić im choćby możliwość posilenia się. To też okazja do przekazania nauki apostołom, a dla nich samych okazja do zweryfikowania swojej wiary w Mesjasza Jeszuę. Oraz kolejne wyakcentowanie na czym polega misja uczniów Jezusa: mają służyć innym, karmić ich do syta swoją braterską miłością (poprzez życie ewangeliczne), wskazywać i przekazywać zalecenia Nauczyciela, pełnić wolę Ojca objawianą w Nazareńczyku.

Ludzie od zawsze pragnęli „chleba i igrzysk”. Stąd chcieli Jezusa obwołać królem. Zapewniał im wiele emocji i dodatkowo nakarmił rzeszę ludzi. Czegóż więcej potrzeba?

Jezus wycofuje się na górę. Nigdy nie szukał chwały a Jego królestwo jest nie z tego świata. Ludzie jeszcze nie zrozumieli mesjańskiej misji Syna Bożego, który nie przyszedł by nasycać regularnie ludzie brzuchy chlebem, ale by nasycić ludzkie serca ofiarną miłością. Bo człowiek tak naprawdę w swojej głębi jest jej stale głodny.