Przedtem, przed Tym

Uczniowie zapytali Go mówiąc: "Dlaczego uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz"? On w odpowiedzi rzekł: "Eliasz już idzie i wszystko ustanowi od nowa. Tak, zapewniam was: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go, lecz co chcieli, zrobili z nim. Tak również Syn Człowieczy będzie umęczony przez nich". Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu (Mt 17,10-13)

Tradycja żydowska głosi, iż przyjście mesjasza poprzedzi pojawienie się Eliasza, jednego z największych biblijnych proroków. Tego, który nie umarł, lecz odjechał do nieba na ognistym rydwanie. Ma pojawić się w czasach ostatecznych wraz z innym prorokiem, Henochem, którego wg żydowskich wierzeń, również nie dotknęła śmierć. Prorok broniący wiary w jednego Boga. Stąd jego imię: „Moim Bogiem jest Jahwe”.

Chrystus doskonale znał żydowską tradycję, przepowiednie oraz wierzenia. Przecież narodził się i dorastał w religii oraz kulturze judaizmu. Nie neguje tego, iż mesjasza będzie poprzedzał Eliasz.

Jednak wskazuje na duchowy charakter królestwa, dlatego figura Eliasza też musi być odczytana na sposób duchowy. Patrząc na życie Jana Chrzciciela, nie ma wątpliwości, że ma ono wymiar proroczy i apokaliptyczny. Wprost przepowiada rychłe nadejście Zbawiciela. Przesłanie Jana mogą zrozumieć tylko ludzie o otwartym sercu. Ci, którzy słuchają. Bo Jan Chrzciciel to Głos, wołający na pustyni ludzkich serc o przygotowanie drogi Nadchodzącemu.

Uczniowie zrozumieli, iż Chrystus mówił o Janie Chrzcicielu. Dlaczego? Bo wysłuchali kerygmatu Jezusa: zapowiedź Jego chwalebnej śmierci z miłości do człowieka.

Słuchać, ażeby zrozumieć. Jeśli jednak słuchać, to tylko tego, co wnosi w nas jakąś wiedzę i jakieś wartości. Szkoda czasu na inne głosy.