Prawomocny

       Nie myślcie, że przyszedłem znieść Prawo lub Proroków. Nie znieść przyszedłem, ale dopełnić. Tak, mówię wam: zanim niebo i ziemia nie przeminie, nie zginie z Prawa nawet jedno jota, nawet jeden rożek litery, aż wszystko się spełni. Kto zatem zwolni się z jednego z tych przykazań, choćby z najmniejszego, i tak będzie uczył ludzi, ten będzie nazwany najmniejszym w królestwie niebieskim. A kto spełni i [tak] będzie uczył, ten będzie nazwany wielkim w królestwie niebieskim (Mt 5,17-19)

 

Jezus nie tylko sam respektował oraz wypełniał Prawo, które obowiązywało Go jako członka ludu Izraela. On sam stał się pełnią tego Prawa, wcielonym kresem zapowiedzi prorockich. Pomimo tego, nie czuł się ponad obowiązującym Prawem. Był wierny i postępował według Prawa, jako prawdziwy Żyd z rodu króla Dawida. W ten właśnie sposób je dopełnił. Jednocześnie nadał Prawu nowe rozumienie; sens, wymiar. Nie przeinaczając objawił jego głębię.

Dzisiaj jest wielu uważających siebie za znawców chrześcijaństwa. Jak tacy domorośli specjaliści od Chrystusa. Nasycając je polityką, fanatyzmem i pseudopatriotyzmem, uważają siebie za jedynie sprawiedliwych i słusznie interpretujących Prawo. A tak naprawdę nie żyją według litery Prawa, która w swej głębi zakłada wzajemne poszanowanie, pokorną miłość, ewangeliczną otwartość. Ewangelia nie jest naginaniem słów Jezusa do uzasadnienia swoich teorii na temat życia. To konkretny program życia, który nie tyle należy komentować, lecz nim żyć w codzienności.