W Jego imię

Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody". Gdy Jezus skończył dawać te wskazania dwunastu swoim uczniom, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić Ewangelię w ich miastach (Mt 10,40-11,1)

     Uczniowie są posłani nie tylko z mocą Jezusa, ale również reprezentują Go wobec spotkanych ludzi. To moc samego Boga. Ze strony uczniów niezbędne jest godne reprezentowanie Chrystusa, w imię którego głoszą Ewangelię poparte wiarygodnym świadectwem życia. Jezus wobec świata utożsamia się wręcz ze swoimi uczniami.

     Wpierw uczniowie muszą jednak zacieśnić swoje osobiste relacje z Mesjaszem. Uważnie słuchać Jego głosu, poruszeń serca, medytować i praktykować Dobrą Nowinę. Tak czynili prorocy. Poszukiwanie sprawiedliwości oraz walka o nią jest częścią głoszenia Ewangelii. Ta walka jednak to nie agresywna obrona jakiejś idei. To wstawianie się za bezbronnymi, najsłabszymi, dostrzeżenie ich potrzeb, pomoc.

     By to czynić, trzeba z pomocą Ducha Świętego kształtować serce na wzór pokornego i kochającego serca Nauczyciela.