Dla Elżbiety nadszedł czas
rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał
tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli,
aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże
matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan”. Odrzekli jej: „Nie
ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię”. Pytali więc znakami jego ojca,
jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na
imię”. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się
rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W
całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A
wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie
to dziecię?” Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał
się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem (Łk
1,57-66.80)
Od początku życia Jana Chrzciciela, wokół niego Bóg stawiał wiele
cudownych znaków. Zapewne po to też, żeby on sam stał się wkrótce potężnym
znakiem mesjańskiej obecności Jezusa na świecie.
Imię „Jan”, które nosił prorok a które zostało wskazane nie przez
rodzinę (jak to zazwyczaj miało miejsce
w tradycji żydowskiej), lecz przez anioła, ma znaczenie teoforyczne. Oznacza: „Jahwe
jest łaskawy” (hebr. יוחנן ), a rdzeniem jest
termin יחנ , który oznacza łaskę.
Można
rzec, że „Łaska” to jedno z imion Boga. Jest łaskawy i miłosierny. Jan ma
ogłaszać te przymioty Boga w osobie Pomazańca, oczekiwanego przez lud mesjasza.
W innym miejscu Ewangelii sam nazywa się Głosem wołającym na pustyni ludzkiego
serca i wzywającym do zwrócenia się ku Bogu, gdyż czas się wypełnił i nastąpiła
era zbawienia. To wszystko realizuje się w osobie Jezusa.
Ochrzczeni
mają być w swoim życiu jak prorok znad Jordanu: wzrastać i umacniać się duchem,
nie stronić od ducha modlitwy i pokuty (wejścia na pustkowie serca), współpracować
z Bogiem w mocy Ducha (ręka Pańska). Do tego niezbędna jest głęboka pokora oraz
oddanej służbie Bogu i ludziom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz