Nie ustawaj

Opowiedział im przypowieść, aby pouczyć, że zawsze powinni się modlić i nigdy nie ustawać. Mówił: "W pewnym mieście żył sędzia. Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. I żyła w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: "Obroń mnie przed krzywdą ze strony mojego przeciwnika". Przez pewien czas nie chciał. Jednak później pomyślał sobie: "Chociaż Boga się nie boję i nie liczę się z ludźmi, jednak ponieważ męczy mnie ta wdowa, obronię ją przed krzywdą, aby przychodząc bez końca, nie dręczyła mnie"". I Pan dodał: "Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia. A czy Bóg nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego? Czy będzie zwlekał z ich sprawą? Oświadczam wam, że szybko weźmie ich w obronę. Czy jednak, gdy przyjdzie Syn Człowieczy, znajdzie wiarę na ziemi?" (Łk 18,1-8)  

Nieustająca modlitwa to ciągłe przebywanie w Obecności. To nie natręctwo, lecz działanie podyktowane zaufaniem w miłość Boga, któremu zależy na dobru swoich dzieci.

Stąd zapytanie Jezusa o wiarę pośród nas. Nie tę próbującą zaspokoić własne zachcianki i próbującą pretendować do swoistego schronienia przed trudami życia. Nie tę zawartą w normach oraz przepisach, ale wiarę opartą na zaufaniu, dialogu i radości z przebywania obok ukochanej Osoby. To przebywanie przemienia codzienność w nieustanny, wewnętrzny dialog oddalający wszelkie nasze lęki.

Modlitwa jest zaproszeniem do bliskości, i jak zawsze w Ewangelii, możemy ją przyjąć lub też odrzucić.