Kaprysy dziecka

       I ja wam mówię: proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; pukajcie, a zostanie wam otworzone. Bo każdy, kto prosi, otrzymuje, kto szuka, znajduje, a pukającemu zostanie otworzone. Jeśli któregoś z was, ojca, syn poprosi o rybę, to czy zamiast ryby poda mu węża? Albo jeśli poprosi o jajko, poda mu skorpiona? Jeśli zatem wy potraficie, choć zepsuci jesteście, dawać swoim dzieciom dobre dary, to o ileż bardziej Ojciec, Ten z nieba, da Ducha Świętego proszącym Go" (Łk 11,9-13)

 

Modlitwę często traktuje się w sposób magiczny. Albo roszczeniowy. Wielu pragnie wymusić na Bogu jakieś łaski. Taka postawa rodzi swoisty bunt, gdy modlitwa zdaje się być nie wysłuchana. A Pan Bóg traktowany jest jak czarodziejska skrzynka mająca zapewniać nam powodzenie we wszystkim, o co prosimy.

Myślę, że dobrze iż Bóg nie spełnia wszystkich naszych zachcianek. Bo, choć z pozoru wydają się dobre, mogą przynieść w rezultacie zło. A Bóg ma szerszy; całościowy ogląd naszych próśb. I nie ofiaruje czegoś, co nam nie posłuży. Zna się na życiu o wiele lepiej niż my.

A my jak dzieci, dopiero wchodzące w życie i nie znające go, krzyczymy demonstrując swoją złość, że o coś prosimy i nie dostajemy. Rodzice, mający jakieś doświadczenie życiowe, wiedzą, że nie na wszystko można pozwolić dzieciom. Bo to często grozi utratą ich zdrowia a nawet życia.

Być dzieckiem Boga – to poddawać się woli Ojca z ufnością, iż On wie lepiej, czego nam potrzeba. Że troszczy się o nas. Dlatego dzieci błogosławią Ojca nawet za to, czego nie otrzymali. Bo i to jest znakiem Jego ogromnej miłości do każdego z nas.

Dziękuję Ci więc, Panie, za wszystko co mi każdego dnia ofiarowujesz. I za to, przed czym mnie chronisz, nie dając mi tego, o co niekiedy tak bardzo walczę z Tobą!