Galilejscy wędkarze

Idąc nad Jeziorem Galilejskim, zobaczył dwóch braci: Szymona, nazywanego teraz Piotrem, i Andrzeja, jego brata, gdy zarzucali sieci na jeziorze. Byli bowiem rybakami. Powiedział im: "Chodźcie ze mną, a uczynię was rybakami łowiącymi ludzi". Od razu zostawiwszy sieci, poszli za Nim. Idąc stamtąd dalej, zobaczył innych dwóch braci: Jakuba, [syna] Zebedeusza, i Jana, jego brata, którzy wtedy z Zebedeuszem, swoim ojcem, szykowali w łodzi sieci. Ich także wezwał. I oni od razu zostawiwszy łódź i swego ojca, poszli za Nim (Mt 4,18-22)

Spotkanie z Jezusem nie tyle zmienia drogę, ale zmienia jej charakter (nadal mają być rybakami, ale już w inny sposób). Staje się nasycona nowym sensem. Posiada nowy cel, choć ważne jest też jej godne przemierzanie („chodźcie za mną” – drogą Ewangelii). Pełne człowieka („uczynię was rybakami łowiącymi ludzi”)

Wezwanie obowiązuje jednak bez zwłoki; jest dane na ten konkretny czas. Trzeba natychmiast zostawić wszystko, co do tej pory było ważne, by zająć się tym, co najważniejsze. Wielkość apostołów polegała na tym, że zostawili wszystko; nawet samych siebie, i poszli za Jezusem. Nie było to wezwanie do sielanki, lecz trudu drogi realizacji programu miłości ewangelicznej, pełnej codziennych wyrzeczeń, prześladowań i duchowej walki o więcej miłości w sobie oraz w innych.