Wszystko albo nic

Raz ‑ gdy tłum cisnął się do Niego, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret ‑ zobaczył dwie łodzie, stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy. Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów. A Szymon odpowiedział: Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci. Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny. I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił. I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim (Łk 5, 1-11)

Poznanie Nauczyciela odbywa się etapami. Małymi krokami, z których każdy z nich jest zarazem wielkim krokiem naprzód, w sensie duchowym. Wszystko zaczyna się od usłyszenia Jego głosu. Mówi konkretnie do mnie, i…o mnie. Słuchanie musi jednak odbywać się w atmosferze wiary; bezbrzeżnego zaufania. To wymaga odrzucenia swoich mądrości oraz swojej logiki. Trzeba uwierzyć nie we własne siły, lecz jedynie w te płynące od Syna Bożego: „…na Twoje słowo zarzucę sieci!”. Następnym krokiem jest poznanie swojej słabości, małości, biedy; swojego grzechu: „…jestem człowiek grzeszny!”. Wyznanie wynikłe z wcześniejszego zadziwienia wielkością Mesjasza, co powoduje wypłynięcie na głębię swojego życia, zanurzenie się w głębi swojej duszy, swoich najskrytszych pragnień, lecz i… największych ciemności.

I tutaj następuje zbliżenie się do Jezusa, które przemienia całe życie. Radykalne pozostawienie wszystkiego ze względu na wyższą wartość poznania Jezusa. Bo tylko tak można za Nim iść. Całkiem wolnym do kochania na wzór Mistrza, bez zbędnych obciążeń tym, co utrudniałoby kroczenie Jego śladami. W ten sposób przykład takiego życia oddanego sprawie Ewangelii też dla innych stanie się zadziwieniem, pytaniem, i w konsekwencji podążaniem drogą Zbawiciela.