Ewangelia spotkań

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim (Łk 2,22-40)

Spotkania mogą stać się dla człowieka rzeczywistością odkrywającą Boga i Jego wolę. Bo On często przychodzi do nas poprzez spotykanych ludzi. Jeżeli przyjmujemy ich otwartym sercem, dopuszczamy jednocześnie, by w naszym życiu zaczęło się dziać coś wyjątkowego. Sam Stwórca wychodzi naprzeciw nam, pragnąc dialogu miłości.

Spotkanie z Symeonem i Anną w świątyni miało dla rodziców małego Jezusa szczególny wymiar. Prorocki. Spotkanie to, zarówno dla Maryi jak i Józefa, potwierdzało przesłanie anielskie podczas zwiastowania o wyjątkowości ich Syna. Uzmysławiało, a nawet przekraczało ich najśmielsze wyobrażenie. Dlatego „dziwią się” temu, co mówiono o Jezusie.

Ale rzeczywistość spotkania również dla osoby spotykającej, a nie tylko spotkanej, posiada wielką wartość. Spotkanie z Jezusem oddala od człowieka jego największy, odwieczny lęk: przed śmiercią. Symeon w osobie Jezusa błogosławi za to Boga. Nadeszły bowiem dni pełnej wolności w świetle rozpraszającym największe ciemności, jakie mogą tkwić w człowieku.

Jezus jest albo znakiem sprzeciwu, albo Dawcą wolności. Od nas samych zależy, jak Go przyjmiemy. I czy w ogóle zechcemy wziąć Go w ramiona? Jeżeli tak, to musimy wyzbyć się z nich wszystkiego, co zbędne a co czasami targamy ze sobą łudząc się, że może kiedyś jeszcze się przyda. Dla wierzącego, sam Jezus wystarczy za wszystko.