Dystans

Począł więc mówić do nich: Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: „Czy nie jest to syn Józefa?” Wtedy rzekł do nich: „Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu w swojej ojczyźnie tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum”. I dodał: „Zaprawdę, powiadam wam: żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Syjońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman”. Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się (Łk 4, 21-30)

Bywa, że najtrudniej przebywać nam pośród osób, które są nam najbliższe. Mają w sobie bowiem utarty nasz obraz, który trudno zmienić. Oparty o naszą historię życia, utarte stereotypy i nade wszystko o przekonanie, iż ta znajomość jest pełna, niezmienna oraz jedynie prawdziwa. Trudno być prorokiem dla swoich, bowiem pozorna znajomość przyjmowana jako jedynie prawdziwa, zamyka na przynoszone przesłanie.

A tylko w stałym odkrywaniu nowości relacji z człowiekiem (nawet tym, którego znamy od zawsze) może zrodzić się pomiędzy ludźmi jakaś wyjątkowa relacja, która stanie się uzdrowieniem, a może nawet i zbawieniem.

Zamknięcie rodzi niezrozumienie. A to z kolei wzbudza nieuzasadnioną, burzącą wzajemne relacje, agresję. Nie ma w tym Boga, bo nie ma w tym miłości. Odrzucony Zbawiciel przechodzi pośród nas, oddalając się. Ale wpierw to człowiek oddalił się od Niego, stworzył dystans. Chrystus nie wpycha na siłę swojej Osoby w nasze życie. Zbawienie jest darem, propozycją, zaproszeniem. Szanując ludzką decyzję, jakakolwiek by nie była, oddala się. Tylko… czy to On się oddala, czy my od Niego? Niemniej, w każdym przypadku, dystans wzrasta. A wraz z nim odsuwa się od nas radość zbawienia, którą przynosi tylko Boży Syn.