Wartości ucznia

Gdy zbliżały się dni Jego odejścia, postanowił i On udać się do Jeruzalem. Przed sobą wysłał gońców. Podążyli przodem i weszli do jakiejś wsi samarytańskiej, aby Mu tam przygotować. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ szedł w kierunku Jeruzalem. Jakub i Jan, którzy tego doświadczyli, rzekli: "Panie, chcesz, abyśmy rozkazali, by ogień spadł z nieba i strawił ich?" Odwróciwszy się do nich, upomniał ich. Poszli do innej wsi. Kiedy szli drogą, odezwał się ktoś do Niego: "Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz". Jezus mu odpowiedział: "Lisy mają nory i ptactwo z przestworzy - gniazda, a Syn Człowieczy nie ma na czym głowy oprzeć". Innemu rzekł: "Chodź ze mną". On odpowiedział: "Panie, pozwól mi najpierw pójść, aby pogrzebać mojego ojca". Na to mu rzekł: "Zostaw umarłym grzebanie swoich umarłych, a ty idź i nieś wiadomość o królestwie Bożym". Odezwał się jeszcze inny: "Pójdę z Tobą, Panie, lecz pozwól mi najpierw pożegnać się ze swoimi w domu". Jezus mu odpowiedział: "Nikt, kto przykłada rękę do pługa, a spogląda do tyłu, nie jest zdatny do królestwa Bożego" (Łk 9,51-62)

Chrystus, jak każdy wierzący Żyd, pielgrzymował na paschę w jerozolimskiej świątyni. Interpretując ten fakt w aspekcie duchowym, Jezus w drodze do Jerozolimy, to Mesjasz zdążający w kierunku śmierci. Dlatego jest odrzucony przez Samarytan. Ale też… przez swoich najbliższych uczniów, którzy do samego końca nie pojęli Jego misji Zbawiciela.

W gronie uczniów Jezusa znajdowali się różni ludzie. Z różnymi historiami swojego życia, z różnym charakterem, różną filozofią życia, wartościami. Chrystus nie pragnął zmieniać ich natury, ujednolicać, wprowadzać schematy. Lecz skupił się, by nadać ich życiu nowy wymiar, ukierunkować na nowe wartości, wskazać właściwą Drogę, którą jest On sam. Tak, by ich życie stawało się świadectwem dawanym Ojcu.

Trzy grupy ludzi, trzy różne podejścia do sprawy powołania do grona uczniów. Pierwszego pozbawia złudzeń o życiu łatwym i wygodnym. Uczeń musi liczyć się z tym, że jego los będzie jak los Nauczyciela, którego życie nie było łatwe. Drugi kandydat do wspólnoty uczniów chce opóźnić wezwanie do naśladowania: najpierw załatwić swoje sprawy, które (chociaż ważne!) nie mogą stać przed nadrzędną wartością całkowitej, uniwersalnej służby głoszenia Królestwa. Trzeci z kolei człowiek w swojej hierarchii życia najwyżej postawił rodzinę. Choć jest ona wartością w życiu każdego człowieka, nie może być wyniesiona ponad Boga.

Uczeń szuka wpierw królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, obwieszcza je życiem. A wszystko inne będzie mu przydane! (zob. Mt 6,33)