Ziemianie

Gdy Jezus usłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: "Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego. Droga morska, Zajordanie, Galilea pogan. Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło". Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: "Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie". I obchodził Jezus całą Galileę nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania (Mt 4,12-17.23-25)

Fragment Ewangelii, który jest nasycony geografią: nazwami licznych ziem, regionów, miast i państw. Są to miasta zamieszkałe przez wierzących, lub miasta pogańskie. Chrystus jednakowo głosi wszystkim bez wyjątku Dobrą Nowinę o królestwie Bożym. Wskazuje swoimi cudami, iż w Nim ono przyszło do ludzi.

Nawrócenie jest momentem otwarcia się na nową rzeczywistość Królestwa. To spojrzenie na siebie, odkrycie w sobie grzesznika, chęć zmiany w życiu i w rezultacie konsekwentne współdziałanie z Bożą łaską zmierzające ku zmianie mentalności, sposobu wartościowania, pełnemu otwarciu się na Mesjasza, bo tylko On jest w stanie uleczyć człowieka z wszelkich nękających go dolegliwości, zarówno tych fizycznych, jak i duchowych.

Nawrócenie, metanoia, to zmierzanie ku Światłu. Najpierw jednak to uznanie, że w naszym sercu jest cienista kraina; ziemia pogańska. Jeśli człowiek odczuje ją w swoim sercu, to zapragnie z niej wyjść. Problem w tym, że niektórzy tak się już na niej osiedlili i przyzwyczaili, iż przestali pragnąć oraz wyglądać prawdziwej ziemi obiecanej, tej jedynej, ojczyźnianej. Ona posiada tylko jedno imię: Jezus.