Pasterze udali
się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy
Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A
wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. Lecz
Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze
wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak
im to było powiedziane. Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię,
nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki]
(Łk 2,16-21)
Udać się, znaleźć, ujrzeć, opowiedzieć –
powrócić, wielbić, wysławiać. W tych czasownikach znajduje się całe doświadczenie
pasterzy. Także i doświadczenie każdego chrześcijanina. A w centrum niego
znajduje się Dziecię. Objawione. Wskazane światu przez anioła. Dziś wskazywane
przez Kościół, czyli wspólnotę wiary, za przykładem Maryi zachowywującą i
rozważającą wszystkie te sprawy. I rodzącą mistycznie w swoim łonie stale na
nowo Chrystusa Zbawiciela poprzez Słowo i sakramenty, poprzez wspólnotę w
jedynym Zbawicielu człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz