Budowa domu

Nazajutrz Jan znowu stał w tym miejscu wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: Oto Baranek Boży. Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: Czego szukacie? Oni powiedzieli do Niego: Rabbi! - to znaczy: Nauczycielu - gdzie mieszkasz? Odpowiedział im: Chodźcie, a zobaczycie. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: Znaleźliśmy Mesjasza - to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas - to znaczy: Piotr (J 1,35-42)

Zamieszkać z Jezusem, znaczy: wejść w Jego świat, dzielić Jego życie. Czyli: kroczyć za Nim i z Nim. Gdzie mieszkasz? – pytanie o jakieś zabezpieczenie, przyszłość, stabilizację. Kto idzie z Jezusem, wie, iż Jego prawdziwym mieszkaniem jest dom Ojca. Bo na ziemi „lisy mają nory, ptaki powietrzne swoje gniazda, a Syn Człowieczy nie ma miejsca gdzie by głowę mógł oprzeć” (Łk 9,58)

Nie znaczy to, że Jezus był bezdomny. Domem Jezusa było każde miejsce w którym stawiał swoje kroki. Tak wypełniał wolę Ojca, całkiem zdając się na Jego prowadzenie. Jak i my jesteśmy do tego powołani. I nie wiadomo dokąd nas ta wola zawiedzie. Chrystusa zawiodła na krzyż… Lecz to miejsce kaźni okazało się miejscem chwalebnym, w którym dokonało się misterium zbawienia. Tutaj wylało się najwięcej miłości, wraz z boską Krwią przelaną na drzewie krzyża.

Bóg nie pragnie, byśmy błąkali się i błądzili na rubieżach świata. Pragnie, by człowiek w Nim odnalazł swój dom. A wtedy, nawet gdy na zewnątrz szaleją wichry oraz nawałnice, doświadczy odpocznienia, ciepła i miłości.