Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie: "Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. Zatem dajecie świadectwo i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce. Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich zabiją i prześladować będą. Tak na to plemię spadnie kara za krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, zażąda się zdania z niej sprawy od tego plemienia. Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli". Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie (Łk 11,47-54)
Słowa Jezusa musiały wzbudzić niepokój w sercach faryzeuszów. Stanęli na wprost ostatecznej decyzji albo przyznać Jemu rację, zmienić swój styl życia i postępowania, albo oficjalnie uznać Go za wroga. Reakcja uczonych w Piśmie i faryzeuszów jest potwierdzeniem wyboru przez nich tej drugiej opcji. Pytają Nauczyciela z Nazaretu o wiele spraw, lecz nie po to, żeby poznać Prawdę (która, spersonifikowana, paradoksalnie stała przed nimi), lecz aby podstępnie pochwycić Go na jakieś teologicznej wpadce. A potem oskarżyć, skazać i najlepiej uśmiercić. Historia Jezusa pokazuje, że w końcu tego i tak dokonają, choć nie są w stanie zarzucić Jemu żadnej winy.
Takie zachowanie wydaje się nam skandaliczne. Lecz stojąc wobec Prawdy, człowiek często wybiera własną prawdę, która niekoniecznie musi nią być. To łatwiejsze, lecz w rezultacie nie może wypełnić niczyjego serca. Faryzeusze też tworzyli własne prawdy, walczyli o nie i nawet byli w stanie za nie zabić. Prorok z Nazaretu wskazał im jasno, gdzie błądzą. Nie mogą już łudzić samych siebie. Odczuwają w sobie niepokój, a to już pierwszy znak, że prawdy własne potrafią być urojone, nawet gdy są z pozoru dobre. Jedynie Prawda Boga potrafi zbawić człowieka. Lecz ją trzeba wpierw odkryć, przyjąć i żyć nią.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz