Przyjdzie, idzie, jest

A zatem czuwajcie, nie wiecie bowiem, o której godzinie Pan wasz przyjdzie. A to zauważcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której straży przyjdzie złodziej, czuwałby i nie pozwoliłby włamać się do swojego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo Syn Człowieczy przyjdzie o takiej godzinie, kiedy wy nie będziecie się spodziewać. Kto będzie tym wiernym i roztropnym sługą, którego pan postawił nad mieszkańcami swojego domu, by dał im pokarm w odpowiedniej porze? Szczęśliwy ów sługa, którego pan wróciwszy zastanie tak właśnie czyniącego. Zapewniam was, że go postawi nad wszystkimi swoimi dobrami. Jeśli natomiast ów zły sługa powie sobie: "Mój pan zwleka", i zacznie bić swoje współsługi i będzie jadł i pił z pijakami, to pan tego sługi przyjdzie w dniu, kiedy on się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna. Usunie go i wyznaczy mu miejsce razem z tymi tu obłudnikami. Tam będzie szloch i zgrzytanie zębami (Mt 24,42-51)

Roztropność i wierność są nieodzownymi elementami owocnego czuwania, tzn. takiego, które pozytywnie pozwala dotrwać do końca. Finis coronat opus. Ale również samo oczekiwanie nie jest czasem straconym, choć trudnym. Jest uczeniem się życia nadzieją, wypatrywania, wpisywania się w chwilę.

Chrześcijańskie czuwanie jest nasycone pewnością powtórnego przyjścia Mesjasza na ziemię w pełni swojego zwycięstwa i chwały. Jest On obecny żywy we wspólnocie oczekujących, i jednocześnie Tym, który przychodzi. Tak naprawdę nie jest istotne, kiedy nadejdzie (oby jak najszybciej – marana tha!!!). Ważne jest, w jaki sposób się Go oczekuje, przygotowuje na przyjście. Ciągła gotowość w czuwaniu to nieustanna pamięć o tym, kim jesteśmy oraz Kogo oczekujemy. Już Jego pewne przyjście powinno być dostateczną motywacją do owocnego czuwania.