Skazaniec - wybraniec

Odchodząc stamtąd zobaczył Jezus człowieka, imieniem Mateusz, siedzącego przy cle. Powiedział mu: "Chodź ze mną". On wstał i poszedł z Nim. Kiedy był w domu przy stole, przyszło wielu poborców i innych grzeszników i zajęli miejsce przy Jezusie i Jego uczniach. Faryzeusze zobaczywszy [to], mówili do Jego uczniów: "Dlaczego wasz nauczyciel je z poborcami i grzesznikami?". Gdy On [to] usłyszał, powiedział: "Nie zdrowi potrzebują lekarza, lecz źle się czujący. Idźcie i nauczcie się, co znaczy: "Miłosierdzia chcę, nie ofiary". Bo przyszedłem wezwać nie sprawiedliwych, lecz grzeszników" (Mt 9,9-13)

Jezus nie widzi różnicy pomiędzy prostym rybakiem znad jeziora Genezaret a sprytnym celnikiem siedzącym w komorze celnej. Zwłaszcza gdy chodzi o sprawę Królestwa. Powołuje do pracy na jego niwie zarówno jednego, jak i drugiego. Z bagażami ich historii życia, bólów, radości. Przyjmuje człowieka takim, jaki jest. Nie idealnym, doskonałym, wspaniałym, lecz ułomnym i grzesznym.

To  oburza tych, którzy jako jedyni czują się sprawiedliwi przed Bogiem i ludźmi. Czują – bo niekoniecznie tacy są. Udzie wbici w siebie i przekonani o jedynej słuszności ich prawd, o byciu sprawiedliwym, nie zostają wybrani.

Na wybranie nie trzeba zasługiwać, lecz trzeba być właściwie przygotowanym by dać na nie pozytywną odpowiedź. I zarazem będąc wybranym, jest się odpowiedzialnym za ten dar.