Zawierzenie

A w szóstym miesiącu posłany został od Boga anioł Gabriel do galilejskiego miasta, które się nazywa Nazaret, do dziewicy wydanej za mąż człowiekowi imieniem Józef, z rodu Dawida. Imię tej dziewicy Maryja. Kiedy wszedł do niej, powiedział: "Raduj się, obdarzona łaską, Pan z tobą". Ona zmieszała się na tę wypowiedź i zastanawiała się, skąd takie pozdrowienie. Wtedy rzekł jej anioł: "Nie bój się, Maryjo, bo zyskałaś łaskę u Boga. Oto poczniesz w swoim łonie i urodzisz Syna. Nazwiesz Go imieniem Jezus. On będzie wielki. Będzie nosił imię: "Syn Najwyższego". Jemu Pan Bóg da tron Dawida, Jego ojca, i będzie na wieki królem nad plemieniem Jakuba. Jego panowanie nie będzie mieć końca". Wtedy Maryja zapytała anioła: "Jak to będzie, skoro męża [jeszcze] nie znam?" Na to odrzekł jej anioł: "Duch Święty przyjdzie do ciebie i moc Najwyższego okryje cię swoim cieniem. Dlatego Owo Rodzące się będzie nosić imię "Święty", "Syn Boży". A oto Elżbieta, twoja krewna, ona również poczęła syna mimo swojej starości. To już szósty miesiąc dla tej, którą nazywają "Jałowa". Bo dla Boga żadna rzecz nie jest niemożliwa". Maryja odpowiedziała: "Oto służebnica Pana. Oby mi się stało według twojego słowa". Wtedy anioł odszedł od niej (Łk 1,26-38)

Kiedy człowiek ufa do końca Bogu i pozwala się kierować Jego woli, doświadczy w swoim życiu wielkich cudów. Są to łaski, które może przyjąć jedynie serca otwarte na Stwórcę i na innego człowieka.

Maryja była osobą otwartą ze względu na swoją pokorę serca. Dyspozycyjna wobec planów Bożych, uznaje ich wyższość nad swoimi. Bez pretensji, kombinacji, zwlekania. Wiara Maryi nie jest jednak ślepa: pyta, rozważa, stara się zrozumieć. To proces. Tym bardziej, że nie do końca da się pojąć sprawy Boga. Jednak kto podąży za Jego wolą, wcześniej czy później doświadczy nie tylko opieki Najwyższego, ale znajdzie odpowiedź i sens zaszłych zdarzeń. Anioł „odszedł od niej”, czyli: wszystko było, jak przedtem. Dookoła nic się nie zmieniło. Lecz zostało przemienione i napełnione radością serce kobiece. W konfrontacji z trudną czasem rzeczywistością musiało tej radości i pokoju wystarczyć na bardzo długo. Na całe życie. na pewno zwiastowanie przypominało nie raz Maryi o obecności Boga w Jej życiu. Zwłaszcza, gdy patrzyła w oblicze swojego Syna.

Nie na darmo Kościół nazywa Maryję Matką zawierzenia i stawia nam za wzór codziennego życia.