Logika bycia

Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól straci swój smak, czy da się ona czymkolwiek posolić? Już do niczego się nie nadaje, chyba do wyrzucenia na dwór i podeptania przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto leżące na górze. Ani nie zapalają lampy i nie kładą jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim w domu. Niech tak świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i oddali chwałę Ojcu waszemu w niebie (Mt 5,13-16)

Światło i sól. Wpływają na dwa zmysły, wzroku i smaku. Światło w aspekcie duchowym jest znakiem obecności Boga jako Przewodnika. Światło to zostało stworzone już na samym początku dzieła stworzenia (zob. Rdz 1,1-4). Miało oddzielać świat od ciemności. Boże światło najpełniej rozbłysło w osobie Chrystusa, Światłości świata. Zwłaszcza poprzez paschalne światło Jego zmartwychwstania.

Oprócz właściwości smakowych oraz konserwujących, sól w pojęciu biblijnym była też symbolem przymierza. Jest mowa nawet o „soli przymierza” (2Kpł 2,13; Lb 18,19; 2Krn 13,5)

Gdy Chrystus nazywa uczniów „solą” chce powiedzieć, że mają w swoim życiu nieustannie konserwować przymierze zawarte z Bogiem, które przychodzi w momencie chrztu. Wierność obietnicom chrzcielnym sprawi, że chrześcijanin będzie wiarygodnym świadkiem żyjącego i działającego Ojca, przez Jezusa.

Podobnie jest z porównaniem do światła. Wewnętrzne światło wierzących ma być inspiracją dla innych do wejścia na drogę oświetloną blaskiem Zmartwychwstałego. Światło dobrych uczynków, a nie pięknych deklaracji często bez pokrycia w codzienności, czyni nas prawdziwymi uczniami w szkole Ewangelii.