Co może mały człowiek

         Mówił dalej: "Do czego podobne jest królestwo Boże, z czym je porównamy? Podobne jest do nasienia gorczycy, które ktoś wziąwszy, rzucił w swoim ogrodzie. Urosło i stało się drzewem, tak że ptactwo z przestworzy założyło gniazda w jego gałęziach". I jeszcze powiedział: "Z czym porównamy królestwo Boże? Podobne jest do drożdży, które kobieta wzięła i wrzuciła do trzech miar mąki, tak że całość się zakwasiła" (Łk 13,18-21)

 

Wielkość kryje się w małości. Tę prawdę Jezus wielokrotnie podkreśla w swoim nauczaniu. Trudno to pojąć pośród cywilizacji, gdzie gigantyzm form świadczy o wielkości oraz doskonałości. Im coś większe, tym lepsze. To przenosi się na świat ludzi. Im ktoś posiada jakąkolwiek władzę, bogactwo, wielkość w oczach świata – tym wydaje się być bardziej wspaniały i wręcz nienaruszalny w swojej doskonałości. 

Ewangelia stawia sprawę zupełnie odwrotnie: kto się wywyższa, będzie umniejszony; kto się uniża, będzie wywyższony. Nie dziwi więc, że zaczyn Królestwa jest malutki jak najmniejsze z ziaren. Lecz w rezultacie wzrasta do rozmiarów ogromnego, rozłożystego drzewa. Wszystko bowiem zależy nie od widzialnej, niewielkiej formy, lecz od przeogromnej siły wzrostu tkwiącej w ziarnie. Jest to siła życia. W perspektywie Królestwa to siła Boga, który sam nadaje wzrost oraz istnienie wspólnocie wierzących.

Królestwo Boże jest w każdym z nas. I wzrasta w nas, kiedy potrafimy nie szukać innej wielkości. Gdy potrafimy stawać się dziećmi, które czują się bezbronne wobec wielu niebezpieczeństw, lecz blisko Ojca wiedzą, iż nic złego im się nie stanie.